Afrika

Voor het goede doel (klimaat, armoede, gezond voedsel) was ik bijna 2 weken in Afrika. Ik kan me niet heugen ooit zo hard gewerkt te hebben; aan het eind van de dag was ik totaal gesloopt. O.a. een week lang rond geklauterd in een 25 jaar oude ISUZU pick-up met een groep locals om grondmonsters te nemen. Heel voorzichtig van steen naar steen en van gat naar gat hobbelen. En ondertussen proberen niet om te slaan of met de onderkant op de grond te blijven steken. We hadden een fabuleuze chauffeur die ons maar één keer in een greppel vastgereden heeft. En desondanks hebben we wel heel erg veel gelopen als hij met de auto niet verder wist te komen. Een auto waar behalve goede banden en alle rode lampjes op het dashboard weinig meer heel van was. Ik kan u ook verzekeren dat een beetje meer zitvlees welkom is als je op zo’n houten bankje mee hobbelt.

Wat leer je van zo’n week? Heel erg veel, ik zou daar de komende 10 blogs met gemak wel mee kunnen vullen. Het roept weer veel (ook nieuwe) vragen op: o.a. hoe kan je echt helpen en blijvende impact maken? Een paar dingen die voor mij als een paal boven water staan, wil ik met u delen.

• Logistiek en infrastructuur: als die niet op orde zijn, is dit uitermate beperkend voor de welvaartsontwikkeling;
• Trots: een ongelooflijk sterke emotie die veel verschillen kan overbruggen en
• Motivatie: er is niets funester dan een baas die goed voor zichzelf en slecht voor zijn personeel zorgt.

Zomaar drie aspecten die ook voor Greenport Boskoop relevant zijn. Een voorbeeld bij het laatste punt. Aan het eind van de dag kregen de locals een lunch in de bedrijfskantine (want tussen de middag werkten we “gewoon” door). Ik vroeg om een koude cola uit de koelkast (een grote luxe die de locals zich niet zomaar kunnen permitteren) en ging daarmee naar de auto. Ik moest nog een uur reizen naar m’n hotel en had geen zin meer om met hen te lunchen. De volgende dag werd me in het veld haarfijn uitgelegd dat ze geen lauw water wilden (we hadden per persoon 2 liter water bij ons) maar dat ze koude “soda” (frisdrank) wilden. Ik had dat zelf toch ook de vorige dag meegenomen?! En waarom kregen zij het niet? Voor zover ik nog geen rood hoofd van de hitte had, kreeg ik het wel van schaamte.

Iets anders. Een vraag die bij me opkwam was: waarom probeer ik onze Afrikaanse medemens en het klimaat en biodiversiteit te helpen met carbon credits en waarom doen we er in Greenport Boskoop nog niets mee. Terwijl voor een laanboom bijvoorbeeld de waarde als potentiële  koolstofvastlegger groter is (tot een veelvoud) dan de verkoopwaarde. Zie ook het artikel in Nieuwe Oogst van 2 juni (pg 8) van Treecentre Opheusden.

Hartelijke groene groet, Teun (t.biemond@greenportboskoop.nl)

Greenport Boskoop: uitermate mooie en relevante producten met grote toegevoegde waarde voor maatschappij, klimaat en milieu.

PS. Het liefst schrijf ik een volgende keer iets als reactie op wat u aandraagt. Alvast dank!